دخترک با اضطراب چشمهایش را باز کرد ته دلش آرزو کرد ای کاش هیچ وقت صبح نمی شد،ای کاش ماه وستاره ها واسه همیشه ی همیشه تو دل آسمون دیده می شدند،ای کاش می شد زمان را به وقت آرامش نگه داشت........

به وقت سکوت......

 از صداهای دور و برش بیزار بود انگار با پتک محکم به سرش می کوبیدند،دخترک بلند شد اما رمقی واسه قدم برداشتن نداشت خسته بود خیلی.......

رفت جاییکه اگه تنها نیست لااقل آدمای دور و برش غریبه باشند......

نشت و زد زیر گریه آرام و بی صدا.......نفس کم آورد..........به هق هق افتاد،ولی دلش آروم نشد با خودش گفت یعنی از این همه بنده ی خدا یکی نیست که به من کمک کنه؟؟؟؟؟؟

چشمهایش را بست....فقط باید از خدا توقع داشته باشی

.......فقط خدا.......چشمهای پر از اشکش را به آسمون دوخت و گفت:ولی خدایا من....من دستام کوچیکه ....خیلی کوچیکه من که دستام به تو نمی رسه.....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: